Polska muzyka rozrywkowa nie ma się dobrze, jak nie piosenka o piciu kawy, to o chilloucie na densflorze i lizaniu umywalki. Nawet przestałam zwracać uwagę na tego typu cuda, dopóki nie usłyszałam w radiu czegoś, co po prostu chwyciło mnie za serce. ŻYCIE JEST MAŁĄ JEST MAŁĄ ŚCIEMNIARĄ. ŻYCIE JEST MAŁĄ ŚCIEMNIARĄ. Kurwa, kto to w ogóle wymyślił? Jaką ściemniarą, o chuj chodzi? Co to za pierdoły? Otóż twórcy arcydzieła podpisali się imieniem i nazwiskiem - Igor Herbut i Gosia Dacko. Na ich miejscu chyba nie byłabym w stanie spojrzeć w lustro. Nawet nie wiem za bardzo, jak podsumować ten tekst, nic mądrego nie przychodzi mi do głowy, tylko fizycznie mnie boli, jakie to jest słabe, denne, nie wiadomo o co chodzi, borze, co za chujowe, to w ogóle nawet śmieszne nie jest. Idąc za ciosem postanowiłam zapoznać się z całym tekstem, w sumie to faktycznie to nawet nie jest śmieszne, po prostu w trakcie czytania jest mi głupio za autorów. Myślę, że Gosia i Igor powinni założyć worki na łeb i nie wychodzić publicznie bez nich, ew. zrobić sobie operację plastyczną i wypierdolić na on you Przechodzimy do tekstu piosenki: Rozszyfruj mnie, zdemaskuj blef nie dowierzając unieś swą brew. Podejdź i sprawdź, co w rękach mam. Zburz jednym ruchem jak domek z kart. Te rymy, ach, te rymy. Nie wspomniano co podmiot liryczny ma w rękach, ale najwyraźniej można to zburzyć jak domek z kart (metafora oryginalna niczym perfumy z FM). To ma sens, zajebiście dużo sensu. Starasz się zasnąć, zanim zrobi się znów jasno. Co prawda nie ma to absolutnie żadnego związku z resztą tekstu, ale ok. Wciąż wierzysz, że przejrzałaś mnie, a patrząc z bliska widzisz najmniej. To w końcu widzisz czy nie widzisz? Bo z pierwszej zwrotki wynika, że podmiot liryczny został jednak zdemaskowany, teraz jednak nie. Ale chyba nie ma sensu zastanawiać się nad treścią, skoro tu chodzi o emocje, nieprawdaż. I główny punkt programu: Życie jest małą ściemniarą, wróblicą, wygą, cwaniarą. Plącze nam nogi i mówi idź! Nie wierz, nie ufaj mi! Życie jest małą ściemniarą, francą, wróblicą, cwaniarą. Plącze nam nogi i mówi idź! WRÓBLICĄ FRANCĄ Padał deszcz, tak jak dziś. Miałaś uchylone drzwi, Czyli mokro w przedpokoju oraz zaproszenie dla żuli/włamywaczy/świadków Jehowy, uszanowanko. stałem w nich, niczym pies, w zębach niosąc bukiet ściem. BUKIET ŚCIEM Zatrzasnęłaś je na klucz, wystawiłaś mnie na bruk, Zatrzasnęłaś na klucz, really? Kto potrafi zatrzasnąć drzwi na klucz, niech się do mnie zgłosi, chętnie to zobaczę, bo nie ogarniam, o co chodzi. A z wystawieniem na bruk mam wizję, jak laska łapie kolesia wpół jedną ręką i wystawia, musiała to być Marit Bjoergen albo facet wyjątkowo mikrej postury. choć rację masz, że nie znasz mnie. Jak mogłaś tak dać wkręcić się? Co tu dużo mówić, jeżeli Igor Herbut w życiu codziennym wysławia się tak konkretnie i sensownie jak w cytowanym utworze, to nie ma się co dziwić, że kobiety go nie znają, nie rozumieją i mogą poczuć się wkręcone. I wszyscy razem:ŻYCIE JEST MAŁĄ ŚCIEMNIAAAARĄ... Podobno piosenka powstała jako soundtrack do jakiegoś filmu z Adamczykiem, którego nie zamierzam oglądać, ponieważ wbrew pozorom szanuję swój mózg i dbam o niego. Jak się ogląda np. Tommy'ego Wiseau albo słucha disco-polo, to wiadomo, że to dla zwały itp. A ten kawałek na serio się ludziom podoba, ci sami youtubowicze, którzy jechali po Wiśniewskim czy Dodzie, piszą, że życiowe, że fajne, że coś tam. Jeżeli to jest dla kogoś życiowe, to nie wiem, co powiedzieć, widocznie ich życie jest wróblicą, łasicą, francą i syfilisem, a w zębach mają bukiet ściem, a nogi oplątane nicią dentystyczną. Nie, życie nie jest małą ściemniarą. W sumie to jest dużo gorzej.